
BİRDENBİRE

Her şey birdenbire oldu.
Birdenbire vurdu gün ışığı yere;
Gökyüzü birdenbire oldu;
Mavi birdenbire.
Her şey birdenbire oldu;
Birdenbire tütmeye başladı duman topraktan;
Filiz birdenbire oldu, tomurcuk birdenbire.
Yemiş birdenbire oldu.
Birdenbire,
Birdenbire;
Her şey birdenbire oldu.
Kız birdenbire, oğlan birdenbire;
Yollar, kırlar, kediler, insanlar…
Aşk birdenbire oldu,
Sevinç birdenbire.
Demiş Orhan Veli KANIK. Ne güzel deyiş!
Şiir okumayı ne kadar özlediğimi fark ettim bugün birdenbire… Böylesine aniden çökünce yüreğime bu özlem, ilk aklıma gelen şiir de bu oldu haliyle… Her şey birdenbire oldu. Özlem sarıp sarmaladı, şiir dilime dolandı, ellerim kitap sayfalarını karıştırdı, gözlerim satır satır okudu, aklım bir kısmını hatırladı. Dizelerin coşkusuyla içim ferahladı.
Ardı ardına onlarca şiir okudum. Yaşamın karmaşasından sıyrıldım birdenbire. Kendime ayırdığım bu eşsiz anları daha sık yapmalıyım. Hatta belki eskiden olduğu gibi şiirli dost toplantılarına katılmalıyım. Göstermelik olmayanlarından söz ediyorum, bir şey ispat etmeye çalışılmadan, sesinin güzelliğini şiirin önüne koymadan yapılan okumalardan… Şiirin ruhumuzu inceliklerle doldurduğu, sevginin saf halini sunduğu, duyguları coşturduğu bu anları paylaşmak istiyorum.
Yalancı dünyanın mumu yatsıyla değil şiirle sönsün. Kalplerin ışığıyla aydınlansın her yer; hece hece, satır satır, dize dize, mısra mısra… Gözlerimiz, ellerimiz, saçlarımız, ağzımız burnumuz, yüzümüz, tüm bedenimiz ışıl ışıl parlasın. Öyle parlayalım ki siluetimiz kalsın sadece… Duygularımızın rengi karışsın birbirine. Gülelim, gülerken ağlayalım birdenbire.
Aşk neydi? Bir şair hatırlatsın bize, en efsanesinden en sıradanına, en yanı başındakinden en ulaşılmazına kadar hissedelim aşkı yeniden ve yeniden. Şanslıysak gidip öpelim sevdiğimizin en güzel yerinden. Şanssızsak, “Şu ana kadardı,” deyip çıkalım yola, tanırız nasılsa aşkı kalp sesinden.
Bir şiir ile aşuk da olur insan, maşuk da…
Karşı duruşların en klâs biçimidir şiir aynı zamanda. Öfkeli misin dünyaya, nizama? İçin rahatlar, iki dize ile haykırdığında. Anlamayan da anlar sonunda, yüzyıllar geçse bile. Düzen değişmez belki tamamı ile ne var ki farkındalık artar, bilinç aydınlanır hak adalet arayan isyankâr dizelerle… Işık tutar tarihin en karanlık dönemlerine.
Çalışmaktan vakit bulamadığın ama gitmeyi çok istediğin kırlarda koşarsın yalınayak… Kokusunu unuttuğun çiçekleri anımsarsın bir şiirle. Denizi, mehtabı seyreder, yıldızlara dokunursun. Vakitsiz kesilmiş bir ağaç için gözyaşı dökersin. Dört mevsimin hangisini seversen hep o mevsimde kalabilirsin. Sonra istersen Eylül’de gelebilirsin.
Acı mı, çok mu? Bir şiir oku da hayran kal çektiğin acıya. O acı nasıl çekilirmiş öğrenirsin. Acının bile acı çektiğine inandırır şiir de, “Benim acım ne ki?” dersin.
Var olmanın, yok olmanın sorgusunda gider gelirsin satır aralarında. Hayatın anlamı da anlamsızlığı da hayranlık uyandırır şairin söz ustalığıyla.
Şiir okumalı insan doyasıya.
Haydi, bir şiir seç sen de.
Söyleyiver birdenbire.
İster başkasına, istersen kendine.

Yorumlar
Yorumlar (Yorum Yapılmamış)
Yazı hakkında görüşlerinizi belirtmek istermisiniz?
Dikkat! Suç teşkil edecek, yasadışı, tehditkar, rahatsız edici, hakaret ve küfür içeren, aşağılayıcı, küçük düşürücü, kaba, pornografik, ahlaka aykırı, kişilik haklarına zarar verici ya da benzeri niteliklerde içeriklerden doğan her türlü mali, hukuki, cezai, idari sorumluluk içeriği gönderen Üye/Üyeler’e aittir.