Belediyeler, sınırlı gelirlere sahip idarelerdir. Öz gelirlerini artırmakta zorlanan belediyeler, taşınmaz satışına yönelmek zorunda kalabilmektedir.

Çünkü kamu hizmetleri beklemez; devam etmelidir.

Sermaye gelirleri konusu üzerinde titizlikle durup hesap kitap yapılması gereken bir konudur?

Neden mi?

Alın bakın işte nedeni;

Belediyeler, kamu kaynaklarını etkin, verimli ve hesap verebilir bir şekilde yönetmekle yükümlüdür. Bu sorumluluk, taşınmazların satışı gibi önemli işlemleri de kapsar. Belediyelere ait arsa, bina veya arazilerin rayiç bedelin çok altında satılması ya da kiralanması, yalnızca bir mali hata değil; aynı zamanda kamu vicdanını yaralayan ve ciddi hukuki sonuçlar doğurabilecek bir uygulamadır.

Rayiç değerin altında yapılan satışlar veya kiralamalar, doğrudan kamu zararına yol açar. Sayıştay denetimlerinde bu zarar tespit edildiğinde, ilgili yöneticiler hakkında tazmin işlemi başlatılabilir. 5018 sayılı Kamu Mali Yönetimi ve Kontrol Kanunu’nun 71. maddesi, kamu zararının sorumlularından tahsilini zorunlu kılar.

Belediye taşınmazlarının değerinin altında satılması veya kiralanması hâlinde, ilgili kişiler hakkında “görevi kötüye kullanma”, “ihaleye fesat karıştırma” ve “irtikâp” gibi suçlamalar gündeme gelebilir. Bu suçlar, Türk Ceza Kanunu kapsamında ağır cezai yaptırımlar içerir ve adli soruşturmalarla sonuçlanabilir.

Sayıştay, yıllık denetim raporlarında belediyelerin taşınmaz satış işlemlerini titizlikle inceler. Özellikle ekspertiz raporu bulunmayan ya da düşük bedelle yapılan satışlar ciddi eleştirilere neden olur.

Eksik gelir, belediyenin hizmet sunma kapasitesini azaltır. Sosyal yardımlar, altyapı yatırımları, kültürel projeler ve personel maaşlarında gecikmeler yaşanabilir. Taşınmaz satışıyla sağlanması gereken kaynaklar, etkisiz yönetim sonucu heba edilmiş olur.

Her kuruşuna ihtiyaç duyduğumuz bugünlerde bu konular daha önemli hale geldi.

Belediyelerin taşınmaz gelirleri elde ederken adaletli, şeffaf ve kamu yararını önceleyen bir yaklaşımı benimsemeleri zorunludur.